Wat is het ontzettend interessant om de diversiteit van zo dichtbij te zien. Diversiteit in systemen, mensen en ideeën. Toch overheerst het gevoel dat de economische kant nog maar beperkt belangrijk is. De meeste voedselbossen zitten namelijk nog in de opstartfase. Ondertussen ervaren zij wel al een grote belangstelling van buitenaf. Deze interesse biedt kansen, maar blijkt tegelijkertijd ook een barrière.
Veel eigenaren kampen met een tekort aan tijd. Een privéleven waarin vaak nog gewerkt wordt, de organisatie van vrijwilligers, onderwijs geven d.m.v. workshops en rondleidingen, en natuurlijk het bijhouden van de voedselbossystemen zelf. Het is dan ook begrijpelijk dat het meten van de oogst (de focus van mijn onderzoek), onvoldoende prioriteit heeft. Daar komt nog bij dat er heel veel verschillende oogstsystemen worden gehanteerd. Zelfpluksystemen, restaurants die zelf plukken, vrienden van of vrijwilligers. Iedereen neemt wat mee en veel te weinig wordt echt gemeten..
Toch waren alle voedselboseigenaren het wel met me eens dat het belangrijk is om te laten zien dat voedselbossen economisch rendabel zijn. Het meten van de oogst is dé manier om boeren, beleidsmakers en andere belanghebbenden over te halen om te investeren en de beweging te ondersteunen. Daarmee is namelijk aan te tonen dat voedselbossen een exponentieel oogstpotentieel hebben.
Hoe kan meten makkelijker worden?
Dus ging ik op zoek naar een oplossing om de oogst makkelijker te registreren. Eén die weinig tijd kost, simpel is en makkelijk geïntegreerd kan worden in de dagelijkse activiteiten.
Terwijl ik hierop aan het broeden was deed ik boodschappen. En ineens wist ik het! Hoe zou het zijn als in elk voedselbos net zo’n weegschaal kan komen te staan als in de supermarkt. Met plaatjes. Zodat iedereen die iets oogst snel kan wegen wat hij of zij meeneemt uit het voedselbos. Ik zie een weegschaal voor me die gevoed wordt door de zon en waarop alle (algemene) voedselbossoorten selecteerbaar zijn, misschien zelfs met een kaart om aan te geven waar de oogst vandaan komt. Vervolgens wordt de data geupload naar de open databron op Voedsel uit het Bos die elk jaar een samenvatting naar de eigenaar opstuurt. Dat zou de motivatie om te wegen wel vergroten toch?
Het is natuurlijk een droom, of in ieder geval een idee met veel ruimte om te groeien. Maar, in deze digitale wereld kunnen dit soort dromen uitkomen!
Eerst ga ik door met het testen van mijn hypothese door verder in gesprek te gaan met voedselboseigenaren. Over de economische kant, wat zij doen, hoe zij ontwikkeling voor zich zien en welke ondersteuning zij kunnen gebruiken.
En als er ondertussen een weegschaalbedrijf is dat zich geroepen voelt om mijn visie te ondersteunen: Voel je vrij contact op te nemen met Voedsel uit het Bos 🙂