Beleving

Het verhogen van de belevingswaarde van een voedselbos kan op eindeloos veel manieren vorm krijgen; het is absoluut maatwerk. Een plek kan daarom bij uitstek een persoonlijke kleuring krijgen door middel van het assortiment van bomen en struiken, van de ruimtelijke inrichting en de introductie van landschapselementen en gebruiksobjecten als blotevoetenpaden, kabelbanen, overnachtingsplekken, en van activiteiten en de verschillende vormen en intensiteit van begeleiding die daarbij horen.

Voedselaanbod uit het bos kan daar eveneens op talloze manieren deel van zijn: voedsel dat zich in het wilde weg laat plukken, dan wel langs bepaalde routes of uit seizoensbosjes, maar ook voedsel dat onderdeel is van bushcraft-events, kookworkshops, proeverijen en verwerkingsfestivals rond specifieke producten. Een ander segment van het spectrum aan mogelijke belevingen kan meer ingetogen vormen van lichamelijke en geestelijke ontspanning omvatten, zoals yoga, stiltewandelingen of meditatie; daarin zou de kwaliteit van het levende bos in zijn geheel meer de basis van de ervaring vormen, aan te vullen met passende beleving van het ontdekken, oogsten, bereiden en opeten van voedsel op de locatie zelf. Op deze basis is dus ook een economische doelstelling voor zulke belevingsbossen te ontwikkelen, en daarmee zal het Nederlandse grondgebied zich op alle denkbare en – nu nog – ondenkbare manieren kunnen verrijken. Het lijkt vooral een kwestie van de creativiteit van ondernemers om hier pleksgewijs handen en voeten aan te gaan geven.